12 heilige nachten: een gelegenheid om voormoederveld te verschonen -Ode aan de laatste van de vrouwenlijn

 Ode aan de laatste van de vrouwenlijn

-Laatste lijner in het licht plaatsen

-SintLucia legende, zij weigerde te trouwen, wilde eeuwig maagd zijn
-12 bespiegelingen voor de 12 heilige nachten, het licht keren in de laatste van de lijn 

Mysterie van de vrouwenlijn
De lijn van voormoeders is nog nimmer onderbroken en gaat helemaal terug naar de eerste oermoeder. De laatste van de vrouwenlijn hecht de vrouwenlijn af, kiest een leven met andere zingeving, zij kan de vrouwenlijn bevrijden. Laatste lijners pionieren een ander leven.

Kan ik de vrouwenlijn bevrijden, verlichten uit haar eeuwige keten moeder/dochter?

Het benoemen van de namen en talenten van mijn moeder, onze voormoeders, werpt nieuw licht op mijn eigen bestaan. De voormoeders hebben geïnvesteerd in mijn bestaan, zij hadden in hun tijdsspanne zelf minder vrijheid en geen keus over moederschap,  kinderen baren was traditioneel vanzelfsprekend en essentieel voor het voortbestaan. Het leven van onze voormoeders was complex, ziektes, kindersterfte, moeders die in het kraambed stierven, armoede en honger. Dat maakte het leven niet eenvoudig. Het is best mogelijk dat de voormoeders wensten dat het kinderen krijgen zou stoppen. De laatste lijner die nu leeft, is opgegroeid met wellicht de veronderstelling: opgroeien, trouwen en kinderen krijgen. Nu leven wij in een andere tijd met andere mogelijkheden. De laatste lijner leeft met keuzes, heeft beschikking tot voorbehoedsmiddelen, kan economisch zelfstandig leven. Zij bezint zich, bouwt haar leven langs andere maatstaven, zij vernieuwt de zingeving van het leven en heeft nieuwe beelden. Als kinderen niet komen kijkt zij opnieuw naar haar leven.  

Elk mens is uniek. Elk leven, spirit en ziel zijn uniek. Het lichaam is een levenslange permissie, geschonken bij de conceptie, toen de eerste eicel en het spermatoïde samensmolten. Mijn moeder kiest mijn vader om zijn unieke potentie en vitaliteit. Mijn vader verkiest de unieke bedding van mijn moeder voor haar draagkracht en levensenergie. Hun samengaan maakt mogelijk dat ik met mijn leven een nieuwe potentie aan de vrouwenstamboom toevoeg.
De eicel waaruit ik geboren ben, droeg mijn moeder al meer dan 27 jaar in haar ovaria, voordat zij met mijn vader vree om mij te ontvangen. In haar baarmoeder, eicel met  cytoplasma, ben ik gedragen en gevoed door de placenta,  omringd in haar water draag ik voormoeders informatie in mijn mtDNA. Genetische DNA ontvang ik van beide ouders met evenveel chromosomen. Het sperma wordt vers gemaakt, is niet ouder dan 3 weken en is droog materiaal, puur genetisch. Mijn vaders moeder mtDNA zit net achter de kop van het zaad, bepaalt de snelheid van zijn zaad, de staart en het mtDNA breekt af bij de conceptie. Snelheid factor voor vruchtbaarheid van zaad.

Alle vrouwen van de vrouwenlijn hebben in hun ovaria de eicellen gedragen waaruit onze voormoeders geboren zijn, zij vormen een doorlopende ketting van levensenergie (gegenereerd door het mtDNA). Het mtDNA, de energiefabriek van alle cellen ontvangen we voor 99,9% van de vrouwenlijn. Het mtDNA genereert energie om te functioneren, om te manifesteren. Dit komt via de vrouwenlijn. Kan ik sporen vinden in mijn bestaan, waarvan ik oplicht, waar ik in een vrije energie flow terecht kom? Is dit wellicht in wezen ook leef-plezier van mijn voormoeders? Het herinneren waar deze vrije energiestroom zich laat zien, is wellicht een signaal van leef-energie van de voormoeders.

 

Overdracht via licht  bevrijdende positie van de laatste lijner 

Eeuwig is de lijn van voormoeders

nog nimmer onderbroken.

In haar water draagt de vrouw

informatie van alle generaties.

het weten vaart in mijn schoot.

Ik, als laatste in de lijn,

zet mezelf in vuur en vlam,

reinig de stam.

nu de lijn stopt,

leeft in mij de urgentie

de traditie te bevrijden,

het beste te verfijnen.

mijn eigen spoor te vinden. 

in het brandpunt sta ik.

ik transformeer, breng licht en loutering.

toon de bloei van mijn leven

als een schoon geschenk,

wat ik de wereld aanbied.

 Anneke Wittermans 2007
Suzan van der Voort zingt 

Onderbelicht of overbelicht

In de afgelopen eeuwen hebben de laatste lijners in de schaduw van mensen met kinderen gestaan. De laatste in de lijn positie is onderbelicht. Kleinkinderen zijn zo wonderbaarlijk, zij krijgen alle aandacht en trots. Grootouders stralen als er een nieuw licht aan hun leven wordt toegevoegd.

Moeders zeggen bij de training Ode aan de laatste van de vrouwenlijn: mijn dochter voelt zich niet in de schaduw staan, zij heeft hier geen last van. De moeder komt de week daarna terug met: ik heb met mijn dochter gepraat, wat een verhelderend gesprek. We hebben elkaar echt gesproken, we hebben gelachen en gehuild. Ik wist niet dat mijn dochter regelmatig gebukt ging onder de non communicatie van kinderen krijgen of niet krijgen. Ik hoorde nu pas haar pijn, het oncomfortabele verzwijgen, niet kunnen spreken over toekomst zonder of met kinderen,  bovendien het niet zichtbaar kunnen zijn in haar maatschappelijke successen. Waar mag ik trots op zijn? vraagt mijn dochter zich af.
Evenzo kunnen moeders het onstuimige vitaliserende proces van grootmoederschap ontberen. Zij kunnen het gesprek nalaten over hun verlangen te spreken om de tinteling van de vernieuwing door de komst van kleinkinderen te ervaren.

Overbelicht

Soms wordt het leven van een laatste lijner overbelicht. De pijn of het ongemak, het niet kunnen aanzien van de ongewisse toekomst, maakt de omgeving van de laatste lijner voorzichtig. Zij zien het andere leven, met alle ongemakken. Dit is ingewikkeld om aan te zien voor o.a. ouders. De schelle werkelijkheid kunnen zij niet verdragen, dus wenden zij hun ogen af. Zij zien het quasi onbezorgde vrije leven aan de buitenkant en vinden dit aspect van geen kinderen krijgen in hun diepste zielenroerselen schrijnend (en wellicht egocentrisch). Hierin vergeten zij dat de laatste lijner zichzelf regelmatig moet opbeuren.

Terugkerende vragen naar zingeving

Laatste lijner vraagt zich af: wat doe ik ertoe? Wat is de zin van mijn handelingen? Ik besef dat ik mezelf mag erkennen en waarderen, mijn eigenwaarde eruit lichten en tonen! Ik hoop dat mijn ouders mij kunnen zien, erkennen dat ik gelukkig ben met waar ik nu sta, dat ik mooie ontmoetingen heb, bijzondere gesprekken, buitengewone vriendschappen.

Het lijkt wel of mijn ouders zich dit niet kunnen voorstellen. Ik wil graag dat ze me zien en mij erkennen. Hoe ik het ook probeer te vertellen, meestal hebben ze er geen oren naar. Of ze zeggen als ik trots mijn successen benoem: pas op weldra loop je naast je schoenen!

Kan ik het licht en het verfrissende, bloeiende leven zijn om de vrouwenlijn te bevrijden?

Kan ik mijn leven positief in het licht plaatsen?

Langzaam leer ik me verzoenen met het leven. Daarin de steun ervaren van mijn familie vraagt communicatie, respect en hercoderen van eerdere beelden. Laatste lijners herstellen zich van allerlei ongemakkelijke situaties, waar de meeste van hun dierbaren geen weet van hebben. Het leven is niet maakbaar, kinderen kun je niet nemen, zij komen als een geschenk of opgave. Iedereen wil wel in het volmaakte plaatje terechtkomen, maar de meeste mensen geven het leven uiteindelijk een andere invulling.

 

In mijn eicel

is potentie aanwezig.

in het Ei-Gen spreekt de oermoeder

mijn leven in

zij stempelt mijn bestaan.

In de stroom van het leven wacht

de investering van de voorouders.

als een kompas geeft het sturing.

het wijst mij de weg.

ik laat het me toevallen

wat de voormoeders klaargelegd hebben.

van daaruit ontdek ik

nieuwe verbanden.

die ik mee weef in mijn zijn

tot aan een nieuw begin

 Anneke Wittermans juni 2016

 Suzan van der Voort compositie 2021

Vrouwen die de laatste van de lijn zijn schenken vrijwillig

De laatste in de lijn kan een bijzondere invloed hebben op de kinderen in haar omgeving. Juist omdat het geschenk, de aandacht en de betrokkenheid door haar vrij gegeven en vrij ontvangen kan worden. Zij geeft niet via het water in de cellen haar invloed. Haar overdracht is zowel bij het geven als nemen vrijwillig. Terwijl moeders aan dochters automatisch hun invloed overdragen, binnendoor via de eicel, kunnen deze vrije vrouwen een toegevoegde waarde aanreiken voor de kinderen in hun omgeving (denk aan adoptie, onderwijs, zorgtaken, buren, neven en nichtjes.)
Traditioneel worden randen mooi afgewerkt met extra aandacht zoals we dit kennen van de klederdrachten en kanten randen van kleding uit vorige eeuwen. Uren van verfijning worden hieraan besteed. Zo hechten de laatsten van de lijn de bloedband van de vrouwenlijn af: ze verfijnen de rand met fijn geklost of geborduurd kant.

Anneke en Suzan geven trainingen en lezingen voor laatste lijners, dochters, zonen en moeders om deze specifieke processen handvaten te geven
Anneke Wittermans Youtube Diadans  diadans@planet.nl 06-15081719
Suzan van der Voort Youtube zang  (heeft de gedichten van Anneke gecomponeerd tot liederen)

www.annekewittermans.nl
Vrijgeven, vieren van verbintenissen IBSN 9789088400810
Ode aan de laatste van de vrouwenlijn Erken latente talenten ISBN 978 90 830700 7 0     8-3-2023

Een boek voor dochters, zonen, moeders en grootmoeders.
Hardcover, full colour, 320 pagina's, met gedichten, vragen, teksten en anekdotes en kunstzinnige beelden.

Boek bestellen: maak het bedrag over op IBAN  NL84INGB0003768025 tnv A.S. Wittermans
met vermelding van naam en adres en stuur een mail diadans@planet.nl bij verzenden adres postcode plaats
€28.- (exclusief verzenden €7,- NL )= €35.-
Boek versturen naar België, Frankrijk of Duitsland €9,-  €9,90 met Track en trace

 

Midwinter het feest van het terugkeren van het licht

Sint Lucia legende:, zij weigerde te trouwen, wilde eeuwig maagd zijn

Het Luciafeest wordt gevierd op 13 december, de naamdag van SintLucia. De heiligenleven van SintLucia staat vol met aan haar toegeschreven wonderen. De naam Lucia komt van het Latijnse woord voor Lux wat licht betekent: doordat de juliaanse kalender drie schrikkeldagen per vier eeuwen teveel telt, verschoof de kortste dag langzaam naar voren, zodat deze vanaf de 14e eeuw niet op 21 december, maar op 13 december viel en daarmee precies samenviel met de feestdag van SintLucia. De legende van SintLucia: zij wilde zich niet conformeren aan een huwelijk. Haar straf: werken voor een bordeel, weigerde Lucia en haar brandstapel vatte geen vlam. Een martelares is Lucia, die op wonderbaarlijke wijze bleef zien, zonder haar ogen. De heilige Lucia vertegenwoordigt de symboliek van de winterzonnewende: de overwinning van het licht op de duisternis.

De traditie in Zweden van het LUCIA FEEST is dat er vroeg in de morgen meisjes in witte kleding met een rode sjerp en met kaarsjes op hun hoofd het gezin en ouderen wekken en eten brengen.

 

Lichtlijnen verschijnen

Stralende sterren verlichten mijn pad

lichtlijnen verschijnen

ik luister naar het licht in mijn cellen

genen (MtDNA) glimmen en gloeien van energie

in de lichtstraal der voormoeders

geef ik gehoor en ben gevoed

het licht verbindt ons zijn

zeven generaties schijnen licht in mijn wezen

in hun luister sta ik te glimmen

de voorouders sieren als sterren aan het firmament

ik hoor bij deze stam

mijn antwoord op hun lichtlijnen

zijn mijn glinsterende genen

waarmee ik het bestaan erken.

als kleinkind straal ik mijn licht terug

als een fonkel verschijn ik in hun lichtstraal

de sterren sieren mijn bestaan

Anneke Wittermans 24-6-2022
Suzan van der Voort zingt 

Twaalf bespiegelingen voor de heilige nachten voor alle dochters, moeders, zonen en vaders.

In de drie midwinternachten wanneer de zon even stil staat kunnen we onze voormoeders herinneren, ons verzoenen en de verouderde beelden verhelderen en verschonen. Elke nacht staat voor een maand. Je kunt de opdrachten de komende 12 maanden uitvoeren.
De eerste nacht van de twaalf heilige nachten is de Moedernacht.

1.      Herinner mijn moeder, oma, overgrootmoeder, schrijf van deze voormoeders de  volledige namen op. Plaats indien mogelijk een foto of een bidprentje. Maak een bedding van liefde: ik dank de investeringen van de voorouders die mijn leven mogelijk hebben gemaakt. Ik maak ruimte in mijn hart. Ik verschoon en verhelder het beeld van mijn voormoeders, plaats hun investering in de stamboom in het licht.

2. Brand een kaarsje of plaats een bloem/schelp, lichtbol, kristal bij de voormoeders.
   Beschouw de levens van de voormoeders, zie de complexiteit, erken hun vermogen om te overleven. Luister en hoor met mededogen naar de levens die mijn leven mogelijk hebben gemaakt. Herschrijf of hercodeer verhalen en beelden van de voormoeders om hen oprecht te erkennen in hun investering en hen te achten in hun bestaan. 
3. Creëer. Kook of bak een favoriet recept van één van de voormoeders, herinner de smaak, tast, muziek, gesprekken, geniet van het herinneren van het voedende.  Nodig de voormoeders uit om dichterbij te komen.
4.  Vorm. Beeld, schrijf, dicht, teken, borduur, schilder, waarin ik de voormoederlijn erken, roep hen aan om mijn kunstwerk te aanschouwen. Beschrijf: een talent, een kwaliteit of een schoon verhaal van mijn overgrootmoeder, grootmoeder, of moeder en erken een talent van mezelf. Zie hoe de talenten elkaar versterken of elkaar in goede zin uitbalanceren.

6. Verwarm de verbindingen.
   Ik verbind me met de vrouwenlijn, nichtjes, zussen, tantes, moeders, oudtantes, oma’s, overgrootmoeders, sterrenkinderen met een gouden of lichtgevende draad .
7. Plaats een foto van mezelf, erken mijn lichtkracht, creëer een gebaar/kunstwerk, dicht, schrijf, teken waarin ik mijn talent eer. Start, investeer in eigenwaarde-kapitaal.
8. Zie de voorouders als lichtpuntjes in de sterren, zij stralen licht, sta toe dat zij mij zien en mij bijlichten. Ik maak mezelf stralend zichtbaar. 
9. Dank en zegen de voorouders. Laat het beste mij toekomen.
10. Ik besef dat elk levende ziel een sterretje op aarde is.
    Ik besef dat ik een sterretje ben, dat ik het bestaan kan verlichten.
    Zie wat ik kan doen om de situatie lichter te maken.
11. Koester de draden van de vrouwenlijn. Ontmoet een ander en geef oprecht een compliment. Als het ontvangen wordt voeg ik dit geschenk van ontvangst toe aan mijn eigen-waardenkapitaal.   
12. Verbonden met mtDNA van de voormoeders, de energiefabriek in alle cellen, ik erken de levensenergie en vier samen met mijn voormoeders dat wat ik hierin bevrijd!